مَن قضى لأخيهِ المُؤمِنِ حاجَةً كانَ كَمَن عَبَدَاللّه َ دَهرَهُ ؛
الأمالى ، طوسى ، ص 481 .
كسى كه حاجت برادر مؤمن خود را برآورده سازد ، مانند كسى است كه عمر خود را به عبادت گذرانده باشد .
إنَّ مِدادَ العُلماءِ فِى المِيزانِ أثقَلُ مِن دَمِ الشُّهداءِ و أكثَرُ ثَوابا يَومَ القِيامَةِ ؛
الفردوس ، ج 5 ، ص 486 .
در روز قيامت، مداد عالمان در ترازو از خون شهيدان سنگين تر ، و پاداشش بيشتر است .
إذا ماتَ الإنسانُ انقَطَعَ عَمَلُهُ إلاّ مِن ثَلاثٍ : إلاّ مِن صَدَقَةٍ جاريَةٍ أو عِلمٍ يُنتَفَعُ بِهِ أو وَلَدٍ صالِحٍ يَدعُو لَهُ؛
ميزان الحكمه ، ح 14287 .
با مرگ انسان ، رشته عملش قطع مى شود ، مگر از سه چيز : صدقه جارى (وماندگار) ، دانشى كه مردم از آن بهره مند شوند ، و فرزند نيكوكارى كه برايش دعا كند .
مَن تَعَلَّمتَ مِنهُ حَرفا صِرتَ لَهُ عَبدا ؛
عوالى اللآلى ، ج1 ، ص 292 .
از هر كس كه حرفى آموختى ، بنده او شده اى .
لَولا أن أشُقَّ عَلى اُمَّتي لَأَمَرتُهُم بِالسِّواكِ مَعَ كُلِّ صَلاةٍ ؛
ميزان الحكمه ، ح 9049 .
اگر بر امّت من دشوار نبود ، هر آينه به آنها فرمان مى دادم كه با هر نماز مسواك بزنند .
النَّظَرُ في ثَلاثَةِ أشياءٍ عِبادَةٌ : النَّظَرُ فِي وَجهِ الوالِدَينِ و فِي المُصحَفِ و فِي البَحرِ ؛
بحار الأنوار ، ج 10 ، ص 368 .
نگاه كردن به سه چيز عبادت است : به صورت پدر و مادر ، به قرآن و به دريا .
پنیر و گردو اگر با هم مصرف شوند در هر کدام از آن دو شفا است و اگر به تنهایی خورده شوند در هر یک درد است.
از شقاوت و بدبختی است که انسان دنیای خود را با (خرج کردن) دینش حفظ کند.