فاصله ی بسیاری است میان دو عمل: عملی که لذتش می رود ولی پیامدهای آن باقی می ماند، و عملی که رنج و زحمتش می رود اما اجر و پاداش آن ماندگار است.

دوست هرگز دوست واقعی نخواهد بود، مگر آن که برادر خود را در سه حالت حفظ کند: در دوران تنگدستی و گرفتاری، در زمان نبودنش و پس از وفاتش.

چگونه در «دنیا» پارسایی پیشه کند، کسی که ارزش «آخرت» را نمی شناسد؟

عاجزترین مردم کسی است که از انتخاب دوست و یافتن برادر ناتوان باشد، و ناتوان تر از او کسی است که دوستان خود را نتواند نگه دارد.

آن کس که با دست کوتاه ببخشد، از دستی بلند پاداش گیرد.

عمری که خداوند از فرزند آدم پوزش را می پذیرد، شصت سال است.

تندخویی بی مورد نوعی دیوانگی است، زیرا که تندخو پشیمان می شود.

از دست دادن حاجت، بهتر از درخواست کردن از نااهل است.

مردم خفتگانند، چون بمیرند، بیدار می شوند !

در فتنه ها هم چون شتر کم سن و سال باش ؛ نه پشت او قوی شده که سوارش شوند، نه پستانی دارد که بدوشند.