هر کس چشم خویش را آزاد بگذارد همیشه اعصابش ناراحت خواهد بود و به آه و حسرت دائم گرفتار خواهد شد.
هر زنی که به شوهرش بگوید: از تو خیری ندیدم، تمام اعمالش باطل و از درجه اعتبار ساقط می گردد.
دیدی ای حافظ که کنعان دلم بی ماه شد
عاقبت اشک غم و کوه امیدم آب شد
گفته بودی یوسف گمگشته باز آید ولی
یوسف من تاقیامت همنشین چاه شد
از مجنون دل شکسته پرسیدند: عمر تو چند است؟
گفت: هزار و چهل.
گفتند: ای دیوانه تو مگر نوحی!؟ حقیقت را بگوی.
گفت: شب و روزی را که بر من گذشته اگر بشماری می شود چهل سال و آن یک نگاه لیلی بر من هزار سال گذشت. جمع این دو می شود هزار و چهل!
رفتم آسایشگاه برای دیدن سالمندان! مسئول اونجا میگه: اومدی عیادت؟ میگم: پَ نه پَ اومدم چند تا از این پیرمردها رو ببرم بزرگ کنم…
مَن لَم یعطِ نَفسَهُ شَهوَتَها أَصابَ رُشدُهُ
کسی که به نفس خود، خواسته نفس را عطا نکند به رشد خود رسیده است.
(جهاد النفس،ح 213)